Kao posljedica ratnih dešavanja, a kao jedan od oblika resocijalizacije i ukljucivanja invalida u društvene tokove i pružanje psiho-fizičke rehabilitacije, rađa se ideja o formiranju kluba sjedeće odbojke. Grupa entuzijasta u redovima invalidske populacije općine Kakanj, prosvjetni radnici koji su prije rata radili na razvoju odbojke, kao i bivši odbojkaši, pomogli su u stvaranju fizionomije tima uzimajući učešće kao treneri. Između ostalog treba spomenuti: Miju Mijačevića, Jasminka Hasagića, Almira Begica i Hamzu Ganića.
